آیت الله محسنى ملایرى می گوید:
ایشان نسبت به شاگردان خود، احترام بلیغ داشتند. به عنوان نمونه :
آقاى موسوى صدر به درس ایشان مى آمدند و جوان نورسى بودند. به مجردى كه ایشان اشكال مى كردند، مرحوم آیت الله بروجردى مى فرمودند: سكوت كنید تا ببینم آقا چه مى گویند.
و یا نسبت به آقاى فاضل و یا شیخ مهدى حائرى و بعضى دیگر، اعتراض مى كردند، اما آقا نظر داشتند كه این آقایان ، امید آینده هستند، لذا باید مورد تعظیم و عظمت باشند.
من در بین كسانى كه برخورد كردم ، تحمل و تواضع ایشان نسبت به شاگردان ، به خصوص طبقه جوان ، منحصر به ایشان بود.
…………………………………………………
ر.ك: الگوی زعامت ،ص 97.
توجه به طلاب فاضل ودرس خوان
آیت الله احمد صابری همدانی می گوید:
مرحوم آقای بروجردی با فکر عالی وسعه ی صدر قابل تحسینی که داشت توانست به خوبی وضعیت حوزه را سر و سامان داده وآن را اداره کند.دراین راستا ایشان برای تربیت وپرورش طلاب فاضل ومفید،توجه ویژه ای به طلبه های درس خوان مبذول می کرد وآن ها را تشویق می نمود. به خاطر دارم که روزی آقایی خدمت ایشان آمده بود و از طلبه ای تعریف وتمجید می کرد ومی گفت فلانی طلبه ی خیلی خوب ونجیبی است که ایشان فرمود:«نجابت امر پسندیده و خوبی است وهمه ما باید نجیب باشیم،اما بگو بدانم این آقای خیلی نجیب،درس هم می خواند یا نه؟»
گفتنی است که مرحوم آقای بروجردی به ادبیات هم توجه خاصی داشت وبرای نمونه،گاهگاهی که در خصوص بعضی از مسائل نامه ای که دارای جنبه های ادبی بود خدمت ایشان می فرستادم ،خوشش می آمد وتقدیر وتشویق می کرد.
……………………………………………….
صادقی، سید مصطفی، خاطرات آیت الله صابری همدانی ، چاپ مركز اسناد انقلاب اسلامی،ص90.
علاقه به طلاب درس خوان و متدین»
سید عبدالله ضیایی می گوید:
یكی از خصوصیات آقای بروجردی كه طلبه ها به آن واقف بودند ، این بود كه نسبت به طلاب درس خوان و متدین علاقه خاصی داشت . اگر طلبه ای متدین بود ، اما درس خوان نبود ، با او بد بود و اگر متدین نبود ، اما درس خوان بود ، باز هم ناراحت می شد . وقتی هم عصبانی می شد بدنش می لرزید و كسی جرات نمی كرد در مقابلش بایستد .
………………………………………….
كرباسچی، غلامرضا، تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی ،چاپ اول- 1380،مركز اسناد انقلاب اسلامی،ص97.