مرحوم آیت الله سید محمد تقی مدرس اصفهانی فرزند آیت الله آقا سید حسن مدرس ، نیز از استادان آیت الله بروجردی در ایام تحصیل اصفهان بوده است .
آقا سید محمد تقی به امر استادش میرزای شیرازی در سال 1305 به اصفهان بازگشت ، و در آن جا از علمای اعلام و مرجع خواص و عوام بود . به اقامه شعائر دینی اشتغال داشت ، و از مجلس درسش جمعی از محصلین استفاده می کردند ، و جماعتی از مؤمنین از وجودش بهره می بردند تا این که در سال 1333 وفات یافت ، و آثار قلمی و رسائلی در فقه و اصول از خود به یادگار گذارد که در کتاب « هدیة الرازی » ذکر کرده ام » . [1] قلم استاد فقید در این جا دچار سهو شده است ، زیرا در « هدیة الرازی » از تألیفات سید محمد تقی چیزی نیست ، و گویا منظور « الذریعة » بوده است .
مرحوم سید مصلح الدین مهدوی اصفهانی در پاورقی تذکرة القبور می نویسد : « اقا سید محمد تقی در 13 صفر 1273 متولد و در شب دوشنبه 7 ع 2 سال 1333 وفات یافت . وی از اجله علماء و فضلاء و مدرسین و ائمه جماعت اصفهان بوده . در محله نو مرجعیت تامه داشت » . و از برادر ایشان هم این طور یاد می کند : « مرحوم آقا میرسید علی مدرس از بزرگان علماء اصفهان بوده و در مسجد رحیم خان امامت جماعت می فرمود : در 1253 متولد و در 1319 وفات یافت .
فرزند ایشان مرحوم آقا میرسید محمد مدرس بودند که عمری را به زهد و قناعت در اصفهان گذرانیدند . مورد وثوق عموم اهالی از کلیه طبقات بودند . در 1290 متولد و در 20 صفر سال 1366 در کربلا وفات یافت » . پدر آنها آیت الله میرسید حسن مدرس هم در سال 1210 متولد و در 3 جمادی الثانی 1273 وفات یافته است » [2] باید توجه داشت که آیت الله شهید سید حسن مدرس از این خاندان نبوده است ، زیرا او از ایل زواره ، و این خاندان اصفهانی بوده اند ، و تا کنون نیز از میان آنها علمای برجسته برخاسته اند .
………………………………………………………..
منبع: دوانی، علی، مفاخر اسلام، ج 12، ص