آیت الله سید محمد نقی شاهرخی خرم آبادی می گوید:
در ماجرای مرحوم سید علی اكبر برقعی،دخالت مرحوم آقای بروجری باعث شد عده ای از مسئولان را تعویض کنند.با این کار،روحانیت جهشی به طرف مبارزه وامر به معروف و نهی از منکر برداشت وبه این خودباوری رسید که می تواند از اهرم هایی که در اختیار دارد،سود ببرد.
رئیس شهربانیِ وقت- سرهنگ سجادی – بارها نزد آقای بروجردی می آمد و دست ایشان را می بوسید.گاه به حَرم می آمد وحالت گریه به خودش می گرفت،ولی در درون،مخالف سر سخت روحانیت بود.خُبث باطنی اش را وقتی نشان می داد که یکی از روحانیون را دستگیر کنند وبه شهربانی ببرند.در این حال،به آن روحانی اهانت های شدید می کرد وعمل فردی آن روحانی را به مجموعه ی روحانیت نسبت می داد؛اما این اعمال ورفتار او به گوش مرحوم آقای بروجردی نرسیده بود واز این رو، توانسته بود ظاهر را حفظ کند.او مقدس مآبانه،به حرَم حضرت معصومه(س)می رفت وزیارت صوری به جا می آورد.
نظیر این واقعه یک بار دیگر هم اتفاق افتاد.مرحوم آیت الله فاضل قفقازی- والدِ آیت الله شیخ محمد فاضل لنکرانی- بسیار مورد توجه مرحوم آیت الله العظمی بروجردی بودند.یک بار که ایشان می خواست برای اقامه ی نماز جماعت به مسجد اعظم برود،مشاهده می کند یک مأمور دولتی دو نفر طلبه ی فاقد عمامه رابا دست بند،همراه خود می برَد.مرحوم فاضل سریع خودش رانزد مرحوم آیت الله العظمی بروجردی می رساند وماوقع را گزارش می کند.آقای بروجردی به شدت،از این موضوع عصبانی می شود ودستور می دهد با مقامات تماس بگیرد وموضوع را بررسی کنند.
……………………………………………………………………….
1-شیخ محمدی،رضا،خاطرات آیت الله سید محمد نقی شاهرخی خرم آبادی،انتشارات مركز اسناد انقلاب اسلامی،ص68.
انقلاب بدون تلفات
آیت الله مسعودی خمینی می گوید:
حضرت امام بر این باور بودند كه اقتدار آقای بروجردی در حدی است كه اگر بخواهد می تواند شاه را از كشور بیرون كند. در واقع حركتی كه امام، ظرف مدت پانزده سال و با پرداخت هزینه های بسیار كه مهمترین آنها خون جوانان این مرز و بوم بود، شروع كردند، از سوی مرحوم آقای بروجردی با كمترین خسارت تحقق می یافت. آیت الله بروجردی در میان عشایر لرستان از نفوذ كلمه بسیاری برخوردار بودند و مردم ساكن در آن حوالی از ته دل نسبت به ایشان اظهار علاقه می كردند. شاه هم به این نفوذ كلمه واقف بود و به همین لحاظ جزو برنامه كاریش این بود كه هر از چند گاه یك بار، به قم می آمد و در حرم حضرت معصومه(س) با آقای بروجردی ملاقات می كرد. زمینه این ملاقات را حاج احمد فراهم می نمود. به هر تقدیر شاه از آقای بروجردی حساب می برد و تا وقتی ایشان زنده بود، شاه از انجام برخی تصمیماتش، خودداری ورزید. از سوی دیگر حضرت امام صلاح نمی دانست كه دربار آقای بروجردی با دربار شاه مرتبط باشد و آقایان به آنجا رفت و آمد نمایند.
………………………………………………
ر. ك : امامی،جواد ،خاطرات آیت الله مسعودی خمینی، انتشارات مركز اسناد انقلاب اسلامی ،ص231.