یکی از استادان اجازه مرحوم آیت الله بروجردی در اصفهان ، آیت الله سید ابوالقاسم دهکردی بوده است . استاد فقید علامه تهرانی به اختصار او را بدین سان می شناساند : « سید ابوالقاسم دهکردی – سید ابوالقاسم بن محمد باقر دهکردی اصفهانی ، دانشمندی بزرگ و خطیبی برجسته بود .
در نجف اشرف از شاگردان میرزا حبیب الله رشتی و غیر او بود . بعد از تکمیل دروس خویش به اصفهان بازگشت ، و به ترویج دین از تدریس و وعظ و ارشاد مردم اشتغال ورزید . در مجلس درس او که درمدرسه صدر اصفهان برگزار می شد بیش از سی نفر از فضلا حضور می یافتند ، و در مجلس وعظش به خصوص در ماه رمضان جمعیت بسیاری از خاص و عام شرکت می کردند ، تا این که در یکشنبه 7 شوال 1353 در سنین هشتاد و چند سالگی وفات یافت .
تولد
ولادتش در سال 1272 بوده است . پدرش از علما و شاگرد حاج محمد ابراهیم کلباسی بوده است .او راست تصانیفی ، از جمله « منبر الوسیله » که جلد اول آن به طبع رسیده است . و دیگر کتاب « لمعات » در شرح دعای سمات و غیره است » (1) از این که تولد آقا سید ابوالقاسم سال 1272 بوده و در سال 1353 درگذشته است ، پس سن او 81 سال بوده ، مگر این که ماه ولادت او معلوم نبوده است .
مرحوم سید مصلح الدین مهدوی اصفهانی که از این عالم بزرگ همشهری خود اطلاعات بیشتری داشته است ، ترجمه او را بدین گونه آورده است : « آقا سید ابوالقاسم بن سید محمد باقر بن ابراهیم دهکردی ، فقیه مجتهد اصولی ، عالم فاضل ، از اعاظم مجتهدین و مدرسین اصفهان بود . در شهر کرد در روز شنبه غره رجب سال 1272 متولد شده و در نزد آقا میرزا ابوالمعالی کلباسی و حاج شیخ محمد باقر مسجد شاهی و آقا میرزا محمد حسن نجفی و دیگران تحصیل نمود ، و در سامراء خدمت میرزای بزرگ شیرازی رسیده ، و در نجف نزد شیخ زین العابدین مازندرانی (2)و حاج میرزا حسین نوری تلمذ فرموده ، در مدرسه صدر تدریس و در مسجد سفره چی اقامه جماعت می فرموده ، و مرکز فتوی و مراجعات مردم بود .
تأليفات
کتب زیر از تألیفات اوست : 1 – بشارات السالکین ، یا واردات غیبه ، 2 – جنة المأوی در اخلاق ، 3 – حاشیه بر جامع عباسی ، 4 – حاشیه بر نخبه حاجی کلباسی ، 5 – حاشیه بر تفسیر صافی ، 6 – حاشیه بر وافی ، 7 – ذخیره در ادعیه ، 8 – رساله ای در مبحث الفاظ ، 9 – رساله ای در قبض ، 10 – رساله ای در طهارت ، 11 – رساله عملیه جهت مقلدین ، 12 – شرح بر شرایع در دو مجلد ، 13 – شرح فارسی بر من لایحضره الفقیه ، 14 – الفوائد در متفرقات ، 15 – لمعات شرح دعای سمات ، 16 – وسیلة المنابر یا منبر الوسیله که آن را « وسیله » نیز گویند در دو مجلد و غیره . مشار الیه در شب 6 شوال المکرم سال 1353 در اصفهان وفات یافت و در زینبیه مدفون گردید . (3)مرحوم آیت الله دهکردی که در ماه رجب سال 1320 در اجازه اجتهاد و روایتی که به مرحوم آیت الله بروجردی داده است و عیناً در مقدمه آقا واعظ زاده بر « تألیفات آیت الله بروجردی » چاپ شده است ، او را بدین گونه ستوده و به آن بزرگوار اجازه اجتهاد و روایت داده است : « از جمله کسانی که در این کار بزرگ و ثواب پر توان – تحصیل علوم دینی – کوشیده است ، جناب عالم عامل و فاضل کامل ، صاحب صفات حسنه و اخلاق برجسته ، مهذب قوانین محکمه و محقق قواعد متقنه ، دانشمند آگاه دل به فصول اصولیه و ژرف نگر در فروع فقهیه ، که بحمد الله از ذل تابعیت و تقلید خارج و به عز استقلال و اندیشه رسیده ، و با سپاس خداوند به مرتبه اجتهاد و استدلال نائل گشته که منتهای مراد نشسنگان و نهایت مرام فضلاء محصلین است ، برادر روحانی و صدیق ایمانی ما ، که از هر شائبه ای پیراسته است : مولانا آقا حسین ، فرزند ارجمند و یاگار شایسته سید بزرگوار نور حدقه سیادت و غنچه گلستان نبالت ، نور چشم بزرگان علما و پاره جگر اعاظم فقها ، سید و مولای ما حاج آقا علی ساکن شهر بروجرد است .
او دام توفیقه در راه تحصیل علم متحمل مشکلات و مشقات گشته ، و به منظور فراگیری علوم شرعی و تکمیل مبانی دینی ، از وطن و احبا دوری گزیده و روی به عزلت و غربت نهاده تا بحمد الله ملکه اجتهاد و استنباط احکام برایش حاصل شده و به مقام تصرف در آنچه منصب حاکم شرع است نائل گشته است و به او دام مجده اجازه دادم که تألیفات مرا از من روایت کند … ».
………………………………………………………………………………………………
1- اعلام الشيعه – تقبا’ البشر ج 1 ص 61.
2- شيخ زين العابدين مازندراني ساکن کربلا بوده است .
3- تذکرة القبور یا دانشمندان و بزرگان اصفهان ، ص 93 .
منبع: دوانی، علی، مفاخر اسلام، ج 12، ص163.