آيت الله خزعلى مي گويد :
ايشان در سال 1364 قمرى به مشهد مسافرت كردند و حاج شيخ على اكبر نهاوندى (رحمة الله عليه )كه امام جماعت حرم مطهر امام رضا عليه السلام بود خدمت آيت الله العظمى بروجردى مى گويد: من شصت سال است كه امام جماعت حرم مطهر بوده ام و الان كه ماه رمضان رسيده است مايلم امامت اين ماه با شما باشد كه همه ائمه جماعات و آقايان كه پشت سر هر كس اقتداء نمى كردند، پشت سر ايشان ايستادند و من نيز در آن زمان در مشهد بودم و به فيض نماز جماعت ايشان رسيدم . كه در آن موقع بلندگو نبود، چند مكبر در بين صفوف قرار داده بودند تا ركوع و سجود و ديگر مواقف نماز را اعلام كنند.
آقاى نهاوندى بعد از مدتى به عراق مشرف شد و مرحوم آيت الله آقا سيد ابوالحسن اصفهانى كه در حرم مطهر امير المومنين نماز جماعت مى خواند به آقاى نهاوندى مى فرمايند:
امشب نماز را به جاى من در حرم اقامه كنيد. كه ايشان بعد از نماز مغرب مشغول نماز نافله است كه صدايى از قبر امير المومنين عليه السلام مى شنود: جادادى ، جاداديم . در مشهد به پسرم حاج آقا حسين جا دادى ، جا داديم . عظمت ولدى فعظمتك !
كه اشك از چشمان آقاى نهاوندى جارى مى شود و وقتى به ايران باز مى گردد و خدمت آيت الله بروجردى جريان را عرض مى كند اشك از چشمان آقاى بروجردى هم جارى مى شود و مى فرمايند:
جدم به من محبت كرده است
……………………………………………………
منبع: الگوي زعامت،ص 69.