مقصد اوّل در واجبات است بدانکه واجب است مراجعت به مکّه از برای طواف زیارت و نماز آن و سعی و طواف نسآء و نماز آن و جایز است از برای حاج متمتّع تأخیر مراجعت تا روز یازدهم و در جواز تأخیر از روز یازدهم خلاف است احوط عدم تأخیر است اگر چه جواز تاخير تا بعد از ایّام تشریق بلکه تا تمام ذی الحجّه بعید نیست و بدانکه جایز نیست تقدیم طواف و سعی پیش از رفتن به عرفات و مشعر و منی مگر از برای کسی که به جا آوردن آنها بعد از مراجعت به مکّه به جهت او میسّر نباشد مثل آنکه زن گمان حیض و نفاس در آن زمان داشته باشد و مرد پیر عاجز نتواند بعد از مراجعت مردم از منی طواف کند به جهت ازدحام در این صورتها اظهر جواز تقدیم طواف و سعی است بر وقوف به عرفات و مشعر و منی و بعضی در این صورت نیز منع کرده اند پس احوط آن است که صاحب عذر تقدیم کند و بعد از آن اگر ممکن شود اعادۀ آن در ایّام تشریق کند و الاّ در باقی ماه ذی الحجّه اعاده نماید و اگر می داند که در تمام ماه ممکن نمی شود پس بی اشکال تقدیم واجب است لکن احوط استنابه است نيز و اما كيفيت طواف زيارت و نماز آن و سعي پس همان نسبت كه در عمره گذشت و بعد از به جا آوردن اين طواف و نماز آن و سعی ما بین صفا و مروه حلال می شود از برای او از آنچه حرام مانده بود بر او بعد از حلق بوی خوش و می ماند بر او از محرّمات صید و زن و بعضی گفته اند به مجرّد طواف و نماز آن بوی خوش حلال می شود و اول احوط و اقوی است و بعد از طواف النساء و نماز آن که در کیفیّت مثل طواف و نماز سابق است حلال می شود زن و صید احرامی یعنی آنچه به جهة احرام حرام است بر او از صید و امّا حرمت صید حرم پس آن نه از جهت احرام است و احوط اجتناب از بوی خوش است قبل از طواف النساء اگر چه اقوی جواز است پس شخص حاج متمتّع سه مرتبه به تدریج محرّمات احرام بر او حلال می شوند مرتبۀ اولی بعد از حلق مرتبۀ دوّم بعد از سعی ما بین صفا و مروه سیّم بعد از نماز طواف النساء و بعضی تحلیل را موقوف به نماز ندانسته اند و اوّل اقوی و احوط است و بدانکه طواف النساء هر چند که واجبست و بدون او زن حلال نمی شود الاّ آنکه معروف ما بین علماء آنستکه از ارکان حجّ نیست پس ترک آن عمداً مثل ترک طواف زیارت یا طواف عمره نیست که باعث فساد حجّ یا عمره شود بلکه واجب است بر تارک آنکه او را بجا آورد تا او را به جا نیاورد زن بر او حلال نمی شود حتّی عقد کردن و شهادت دادن بر آن علی الاحوط .