مسأله591- بعد از غسل واجب است میت را حنوط كنند؛ یعنی به پیشانی و كف دست‌ها و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاهای او كافور بمالند، و مستحب است به سر بینی میت هم كافور بمالند، و باید كافور ساییده و تازه باشد، و اگر به واسطۀ كهنه بودن عطر او از بین رفته باشد، كافی نیست.
مسأله592- احتیاط واجب آن است كه اوّل كافور را به پیشانی میت بمالند، ولی در جاهای دیگر ترتیب لازم نیست.
مسأله593- بهتر آن است كه میت را پیش از كفن كردن حنوط نمایند، اگرچه در بین كفن كردن و بعد از آن هم مانعی ندارد.
مسأله594- كسی كه برای حج یا عمره احرام بسته است، اگر پیش از تمام كردن طواف بمیرد، حنوط كردن او جایز نیست.
مسأله595- زنی كه شوهر او مرده و هنوز عدّهاش تمام نشده، اگرچه حرام است خود را خوشبو كند، ولی چنانچه بمیرد حنوط او واجب است.
مسأله 596- احتیاط واجب آن است كه میت را با مشك و عنبر و عود و عطرهای دیگر خوشبو نكنند، و اینها را با كافور مخلوط ننمایند.
مسأله 597- مستحب است قدری تربت حضرت سیدالشّهداء )ع) با كافور مخلوط كنند، ولی باید از آن كافور به جاهایی كه بی احترامی می‌شود نرسانند، و نیز باید تربت به قدری زیاد نباشد كه وقتی با كافور مخلوط شد آن را كافور نگویند.
مسأله 598- اگر كافور پیدا نشود یا فقط به اندازۀ غسل باشد، حنوط لازم نیست، و چنانچه از غسل زیاد بیاید ولی به همۀ هفت عضو نرسد، باید اوّل به پیشانی و اگر زیاد آمد به جاهای دیگر بمالند.
مسأله 599- مستحب است دو چوبِ تَر و تازه در قبر همراه میت بگذارند.