مسأله 2309- رهن آن است كه بدهكار مقداری از مال خود را نزد طلبكار بگذارد كه اگر طلب او را ندهد، طلبش را از آن مال به دست آورد.
مسأله 2310- در رهن لازم نیست صیغه بخوانند، و همین قدر كه بدهكار مال خود را به قصد گرو، به طلبكار بدهد و طلبكار هم به همین قصد بگیرد، رهن صحیح است.
مسأله 2311- گرو دهنده و كسی كه مال را گرو می‌گیرد، باید مكلف و عاقل باشند، و كسی آن‌ها را مجبور نكرده باشد، و نیز باید سفیه نباشند، یعنی مال خود را در كارهای بیهوده مصرف نكنند.
مسأله 2312- انسان مالی را می‌تواند گرو بگذارد كه شرعاً بتواند در آن تصرف كند، و اگر مال كس دیگر را گرو بگذارد، در صورتی صحیح است كه صاحب مال بگوید به گرو گذاشتن راضی هستم.
مسأله 2313- چیزی را كه گرو می‌گذارند، باید خرید و فروش آن صحیح باشد، پس اگر شراب و مانند آن را گرو بگذارند، درست نیست.
مسأله 2314- استفادۀ چیزی را كه گرو می‌گذارند، مال كسی است كه آن را گرو گذاشته.
مسأله 2315- طلبكار و بدهكار نمی‌توانند مالی را كه گرو گذاشته شده، بدون اجازۀ یكدیگر ملك كسی كنند، مثلاً ببخشند یا بفروشند، ولی اگر یكی از آنان آن را ببخشد یا بفروشد، بعد دیگری بگوید: راضی هستم، اشكال ندارد.
مسأله 2316- اگر طلبكار چیزی را كه گرو برداشته با اجازۀ بدهكار بفروشد، پول آن هم مثل خود مال، گرو می‌باشد.
مسأله 2317- اگر موقعی كه باید بدهی خود را بدهد، طلبكار مطالبه كند و او ندهد، طلبكار می‌تواند مالی را كه گرو برداشته بفروشد و طلب خود را بردارد و باید بقیه را به بدهكار بدهد، ولی اگر به حاكم شرع دسترسی دارد، باید برای فروش آن از حاكم شرع اجازۀ بگیرد.
مسأله 2318- اگر بدهكار غیر از خانه‌ای كه در آن نشسته و چیزهایی كه ـ مانند اثاثیۀ خانه ـ محل احتیاج او است چیز دیگری نداشته باشد، طلبكار نمی‌تواند طلب خود را از او مطالبه كند، ولی اگر مالی را كه گرو گذاشته خانه و اثاثیه هم باشد، طلبكار می‌تواند بفروشد و طلب خود را بردارد.