چیزی كه با آن زخم و شكسته را می‌بندند و دوایی كه روی زخم و مانند آن می‌گذارند، جبیره نامیده می‌شود.
مسأله 330- اگر در یكی از جاهای وضو زخم یا دُمَل یا شكستگی باشد، چنانچه روی آن باز است و آب برای آن ضرر ندارد، باید به طور معمول وضو گرفت.
مسأله 331- اگر زخم یا دُمَل یا شكستگی در صورت و دست‌ها است و روی آن باز است و آب ریختن روی آن ضرر دارد، چنانچه كشیدنِ دست تَر بر آن ضرر ندارد، احتیاط واجب آن است كه دست تر بر آن بكشد و بعد پارچه پاكی روی آن بگذارد و دست تَر را روی پارچه هم بكشد؛ و اگر این مقدار هم ضرر دارد یا زخم نجس است و نمی‌شود آب كشید، باید اطراف زخم را به طوری كه در وضو گفته شد، از بالا به پایین بشوید و بنابر احتیاط واجب پارچۀ پاكی روی زخم بگذارد و دست تَر روی آن بكشد، و اگر گذاشتن پارچه ممكن نیست باید اطراف زخم را بشوید و بنابر احتیاط واجبتیمّم هم بنماید.
مسأله 332- اگر زخم یا دُمَل یا شكستگی در جلوی سر یا روی پاها است و روی آن باز است، چنانچه نتواند آن را مسح كند، باید پارچۀ پاكی روی آن بگذارد و روی پارچه را با تری آب وضو كه در دست مانده مسح كند، و اگر گذاشتن پارچه ممكن نباشد، مسح لازم نیست ولی باید بعد از وضو تیمّمنماید.
مسأله 333- اگر روی دُمَل یا زخم یا شكستگی بسته باشد، چنانچه باز كردن آن ممكن است و آب هم برای آن ضرر ندارد، باید باز كند و وضو بگیرد، چه زخم و مانند آن در صورت و دست‌ها باشد، یا جلوی سر و روی پاها.
مسأله 334- اگر زخم یا دُمَل یا شكستگی در صورت یا دست‌ها باشد و بشود روی آن را باز كرد، چنانچه ریختن آب روی آن ضرر دارد و كشیدنِ دست تر ضرر ندارد، احتیاط واجب آن است كه دست تر روی آن بكشد، و بعد پارچۀ پاكی روی آن بگذارد و روی پارچه را هم دست تر بكشد.
مسأله 335- اگر نمی‌شود روی زخم را باز كرد، ولی زخم و چیزی كه روی آن گذاشته پاك است، و رسانیدن آب به زخم ممكن است و ضرر هم ندارد، باید آب را به روی زخم برساند، و اگر زخم یا چیزی كه روی آن گذاشته نجس است، چنانچه آب كشیدن آن و رساندنِ آب به روی زخم ممكن باشد، باید آن را آب بكشد و موقع وضو آب را به زخم برساند، و در صورتی كه آب برای زخم ضرر دارد، یا آن كه رساندن آب به روی زخم ممكن نیست، یا زخم نجس است و نمی‌شود آن را آب كشید، باید اطراف زخم را بشوید، و اگر جبیره پاك است روی آن را مسح كند، و اگر جبیره نجس است، یا نمی‌شود روی آن را دست تر كشید ـ مثلاً دوایی است كه به دست می‌چسبد ـ پارچۀ پاكی را به طوری كه جزء جبیره حساب شود، روی آن بگذارد و دست تر روی آن بكشد، و اگر این هم ممكن نیست، احتیاط واجب آن است كه وضو بگیرد و تیمّم هم بنماید.
مسأله 336- اگر جبیره تمام صورت یا تمام یكی از دست‌ها یا تمام هر دو دست را گرفته باشد، باید وضوی جبیرهای بگیرد، و بنابراحتیاط واجب تیمّم هم بنماید.
مسأله 337- اگر جبیره تمام اعضای وضو را گرفته باشد، بنابر احتیاط واجب باید وضوی جبیرهای بگیرد و تیمّم هم بنماید.
مسأله 338- كسی كه در كف دست و انگشت‌ها جبیره دارد و در موقع وضو دست تر روی آن كشیده است، باید سر و پا را با همان رطوبت مسح كند.
مسأله 339- اگر جبیره تمام پهنای روی پا را گرفته ولی مقداری از طرف انگشتان و مقداری از طرف بالای پا باز است، باید جاهایی كه باز است روی پا را و جایی كه جبیره است روی جبیره را مسح كند.
مسأله 340- اگر در صورت یا دست‌ها چند جبیره باشد، باید بین آن‌ها را بشوید و اگر جبیره‌ها در سر یا روی پاها باشد، باید بین آن‌ها را مسح كند، و در جاهایی كه جبیره است باید به دستور جبیره عمل نماید.
مسأله 341- اگر جبیره بیشتر از معمول اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن ممكن نیست، باید به دستور جبیره عمل كند و بنابر احتیاط واجب تیمّم هم بنماید، و اگر برداشتن جبیره ممكن است باید جبیره را بردارد، پس اگر زخم در صورت و دست‌ها است اطراف آن را بشوید، و اگر در سر یا روی پاها است اطراف آن را مسح كند، و برای جای زخم به دستور جبیره عمل نماید.
مسأله 342- اگر در جای وضو زخم و جراحت و شكستگی نیست، ولی به جهت دیگری آب برای آن ضرر دارد، باید تیمّم كند و احتیاط مستحب آن است كه وضوی جبیرهای هم بگیرد.
مسأله 343- اگر جایی از اعضای وضو را رگ زده است و نمی‌تواند آن را آب بكشد، یا آب برای آن ضرر دارد، باید به دستور جبیره عمل كند.
مسأله 344- اگر در جای وضو یا غسل چیزی چسبیده است كه برداشتن آن ممكن نیست، یا به قدری مشقّت دارد كه نمی‌شود تحمّل كرد، باید به دستور جبیره عمل كند، و بنابراحتیاط واجب تیمّم هم بنماید.
مسأله 345- غسل جبیرهای مثل وضوی جبیرهای است، ولی باید آن را ترتیبی به جا آورند و اگر ارتماسی انجام دهند باطل است.
مسأله 346- كسی كه وظیفۀ او تیمّم است، اگر در بعضی از جاهای تیمّم او زخم یا دُمَل یا شكستگی باشد، باید به دستور وضوی جبیرهای، تیمّم جبیرهای نماید.
مسأله 347- كسی كه باید با وضو یا غسل جبیرهای نماز بخواند، چنانچه بداند كه تا آخر وقت عذر او برطرف نمی‌شود، می‌تواند در اوّل وقت نماز بخواند، ولی اگر امید دارد كه تا آخر وقت عذر او برطرف شود، احتیاط واجب آن است كه صبر كند، و اگر عذر او برطرف نشد در آخر وقت نماز را با وضو یا غسل جبیرهای به جا آورد.
مسأله 348- اگر انسان برای مرضی كه در چشم او است موی چشم خود را بچسباند، باید وضو و غسل را جبیرهای انجام دهد و احتیاط آن است كه تیمّم هم بنماید.
مسأله 349- كسی كه نمی‌داند وظیفهاش تیمّم است یا وضوی جبیرهای، بنابر احتیاط واجب باید هر دو را به جا آورد.
مسأله 350- نمازهایی را كه انسان با وضوی جبیرهای خوانده صحیح است، ولی بعد از آن كه عذرش برطرف شد، برای نمازهای بعد باید وضو بگیرد.