مسأله 2430- صیغه كردن زن اگر چه برای لذّت بردن هم نباشد، صحیح است.
مسأله 2431- احتیاط واجب آن است كه شوهر بیش از چهار ماه نزدیكی با متعه خود را ترك نكند.
مسأله 2432- زنی كه صیغه می‌شود اگر در عقد شرط كند كه شوهر با او نزدیكی نكند، عقد و شرط او صحیح است و شوهر فقط می‌تواند لذّتهای دیگر از او ببرد، ولی اگر بعداً به نزدیكی راضی شود، شوهر می‌تواند با او نزدیكی نماید.
مسأله 2433- زنی كه صیغه شده، اگرچه آبستن شود حق خرجی ندارد.
مسأله 2434- زنی كه صیغه شده حق همخوابی ندارد، و از شوهر ارث نمی‌برد، و شوهر هم از او ارث نمی‌برد.
مسأله 2435- زنی كه صیغه شده اگر نداند كه حق خرجی و همخوابی ندارد، عقد او صحیح است، و برای آن كه نمی‌دانسته، حقی به شوهر پیدا نمی‌كند.
مسأله 2436- زنی كه صیغه شده می‌تواند بدون اجازۀ شوهر از خانه بیرون برود، ولی اگر به واسطۀ بیرون رفتن حق شوهر از بین می‌رود، بیرون رفتن او حرام است.
مسأله 2437- اگر زنی مردی را وكیل كند كه به مدّت و مبلغ معین او را برای خود صیغه نماید، چنانچه مرد او را به عقد دائم خود در آورد، یا به غیر از مدّت یا مبلغی كه معین شده او را صیغه كند، وقتی آن زن فهمید اگر فوراً بگوید: راضی هستم عقد صحیح، وگرنه باطل است.
مسأله 2438- اگر پدر و جدّ پدری برای محرم شدن، یك ساعت یا دو ساعت زنی را به عقد پسر نابالغ خود در آورد كافی است، و نیز می‌تواند دختر نابالغ خود را برای محرم شدن به عقد كسی درآورد، ولی باید آن عقد برای دختر نفعی داشته باشد.
مسأله 2439- اگر پدر یا جدّ پدری طفل خود را كه در محل دیگری است و نمی‌داند زنده است یا مرده، برای محرم شدن به عقد كسی در آورد، بر حسب ظاهر محرم بودن حاصل می‌شود، و چنانچه بعداً معلوم شود كه در موقع عقد آن دختر زنده نبوده، عقد باطل است، و كسانی كه به واسطۀ عقد ظاهراً محرم شده بودند، نامحرمند.
مسأله 2440- اگر مرد مدّت صیغه زن را ببخشد، چنانچه با او نزدیكی كرده، باید تمام چیزی را كه قرار گذاشته به او بدهد، و اگر نزدیكی نكرده باید نصف آن را بدهد.
مسأله 2441- مرد می‌تواند زنی را كه صیغۀ او بوده و هنوز عدّهاش تمام نشده به عقد دائم خود درآورد.