مقصد اوّل در وجوب احرام و بعض احكام متعلّقه به آنست چون دانستی که شخص بعد از تقصیر حلال می شود از برای او آنچه به احرام حرام شده بود پس واجب می شود بر او احرام از برای حجّ تمتّع و وقت آن موسع است اگر چه احوط عدم خروج از مکّه است پیش از روز ترویه و مضیّق می شود وقتی که تأخیر احرام حجّ از آن وقت موجب فوت وقوف به عرفات در روز عرفه شود بلی مستحبّ است بلکه احوط است ایقاع آن در روز ترویه و بعضی از علمأ واجب دانسته اند آنرا و نیّت چنین کند که احرام می بندم یعنی خود را وامیدارم بر ترک محرّمات احرام در حجّ تمتّع به جهت اطاعت فرمان خداوند عالم جلّ ذکره و کیفیّت آن و تروک واجبه در حال احرام چنان است که در احرام عمره مذکور شد و محلّ این احرام مکّه است در هر موضع که باشد اگر چه مستحبّ است که در مسجد در مقام یا در حجر واقع شود(مسئله1) و اگر کسی فراموش کند تا بیرون رود به منی یا به عرفات لازم است مراجعت و اگر ممکن نباشد به جهت ضیق وقت یا عذر دیگر از همان موضع احرام می بندد و اگر متذکّر نشود تا بعد از ایتان به افعال پس ظاهر صحّت حجّ است چنانچه مشهور است اگر چه احوط در صورت تذکر بعد از فوات موقفین یا قبل از فراغ اتمام واتیان بحجّ است در سال آینده و جاهل در مسئله در حکم ناسی است بلی اگر کسی عمداً ترک کند احرام را تا زمان فوات و قوفین حجّ او باطل است .