شيوه‏ ى فقاهتى حضرت آيت‏الله ‏العظمى بروجردى.

 

 

 

ايشان مكتب و شيوه‏ى خاصى در فقه و استنباط احكام داشتند. امتياز مكتب فقهى ايشان به اين شرح است:

1 – توجه به تاريخچه‏ى مسئله; ايشان، ابتدا، ريشه‏ى تاريخى بحث را مورد نظر قرار مى‏دادند و فراز و نشيب‏هاى آن را مى‏نماياندند.

2 – تقسيم‏بندى ادله‏ى مسئله; ايشان از ميان ادله‏اى كه براى مسئله‏اى مطرح شده است، تنها، آن‏هايى را كه محكم مى‏ديدند مطرح و با متانت و دقت‏بررسى مى‏كردند.

3 – دسته‏بندى ادله‏ى مسئله; ايشان، ادله‏ى مسئله را براساس محتوايشان دسته‏بندى مى‏كردند و آن‏گاه به مقايسه‏ى آن‏ها با هم مى‏پرداختند.

4 – نگاه به فقه اهل سنت; ايشان معتقد بودند كه تعدادى از روايات ما، نگاه شان به سوى اقوال اهل سنت است. از اين رو، به فقه مقارن اهميت‏بسيار مى‏دادند. ايشان با بيان احاديث اهل سنت معناى اين‏گونه روايات را بسيار روشن و مشخص مى‏كردند.

5 – ايشان، به اصول اوليه فقه مانند مقنع و هدايه شيخ صدوق و مقنعه‏ى شيخ مفيد و مراسم سلار و كافى عنايتى ويژه داشت. و شهرت ميان قدما را بسيار ارج مى‏نهاد و آن را غير از شهرت در كتاب‏هاى علماى بعدى مى‏دانست .

6 – ايشان، عنايتى خاص به قرآن براى استنباط احكام شرعى داشتند. از اين رو، هميشه اين اشكال را به وسايل‏الشيعه داشتند كه چرا به آيات حكمى چندان نپرداخته است. ايشان، در ساختار كتاب جامع‏احاديث الشيعه، ابتدا آيات را آورده‏اند.