در سال هزار و سيصد و نوزده، پدر ايشان، زمينهى هجرت او را به نجفاشرف فراهم كرد.
ايشان در هنگام اين هجرت، مجتهدى بيست و هفتساله بود.
اساتيد ايشان در نجف
حضرت آيت الله العظمى بروجردى قدس سره در نجف اشرف به درس دو فحل بزرگ حوزه، يعنى جنابان آخوند خراسانى و شريعت اصفهانى (شيخ الشريعه) حاضر شد و نه سال از محضر اين دو بزرگوار سود جست.
البته، ايشان مىفرمود كه حوزهى نجف نتوانست مبانى علمىاش را دگرگون كند.
مرحوم آخوند خراسانى، چنان به اين شاگرد علاقه داشت كه اگر او در جلسهاى سخن نمىگفت، به او رو مىكرد و مىگفت: «شما، نظرى نداريد؟» ! لله دره عالما!
ايشان، از اين دو بزرگوار نيز اجازهى اجتهاد دريافت كرد.