شفا گرفتن حضرت آیت الله بروجردی

 

 

 

آیت الله محمد یزدی می گويد:

یكی‌ از مطالبی‌ كه‌ در خصوص‌ حضرت آیت الله بروجردی شهرت‌ یافته‌ است‌ شفا گرفتن‌ ایشان‌ از سیدالشهدا(ع‌) است‌.

ظاهراً یك‌ بار چشمان‌ ایشان‌ دچار ضعف‌ یا درد می‌شود و نیاز به‌ عینك‌ پیدا می‌كند. از قضا آن‌ ایام‌ مقارن‌ با ایام‌ محرم‌ و خروج‌ دستجات‌ سینه‌زنی‌ و عزاداری‌ بود. آن‌ مرحوم‌ دستور می‌دهد كه‌ قدری‌ از گلی‌ كه‌ عزاداران‌ حسینی‌ به‌ سر می‌مالند برای‌ ایشان‌ بیاورند تا به‌ چشمهایشان‌ بكشند. این‌ كار را می‌كنند و باعث‌ بازگشت‌ سلامت‌ و صحت‌ به‌ چشمان‌ ایشان‌ می‌شود.

البته‌ این‌ قضیه‌ را از خود ایشان‌ و نزدیكانشان‌ نشنیده‌ام‌؛ ولی‌ هر بار كه‌ سؤال‌ می‌كردیم‌ ایشان‌ چگونه‌ در سن‌ كهولت‌ بدون‌ نیاز به‌ عینك‌ به‌ كتاب‌ نگاه‌ می‌كنند، در پاسخ‌ همین‌ داستان‌ را تعریف‌ می‌كردند.

……………………………………………..

1- ر.ك:خاطرات آیت الله یزدی،ص127-161.

 

شفا گرفتن حضرت آیت الله بروجردی از امام حسين (ع)

حضرت آیت الله جعفر سبحانی مي گويد:

توسل حضرت آیت الله بروجردی به اهل بیت بسیار قوی بود . داستانی است که حتما شنیده اید ولی من آن را با دو واسطه برای شما نقل می کنم : مرحوم آقای مفتح رفته بودند خرم آباد برای منبر و از قول مرحوم آیت الله کمالوند برای ما نقل می کردند :

آیت الله بروجردی چشم درد شدید داشتند . در ایام محرم ، یک روز که سینه زن های آغشته به گل به منزل ایشان می آیند ، آیت الله بروجردی تیمناً مقداری از آن گل ها را برداشته و بر چشم خود می مالند . چشمشان شفا می یابد به طوری که تا آخر عمر هم ، نیاز به عینک پیدا نکرد و کتابهای خط ریز را به خوبی مطالعه می کرد .

خلاصه ، مرحوم آیت الله بروجردی به تنهایی جمعیتی بود به تعبیر قرآن ، درباره ابراهیم : «ان ابراهیم کان امة» . ابراهیم وار ، امتی بود و آثار مثبت و فراوانی از خود به یادگار گذاشت .

در گذشت او درگذشت فرد نبود ، بلکه درگذشت امتی بود ، به حق ، مصداق آیه :

” او لم یروا انا نأتی الارض ننقصها من اطرافها ” بود که در احادیث اسلامی ، به درگذشت عالم تفسیر شده است . ما این ضایعه بزرگ را حتی پس از گذشت سی سال بزرگ می شماریم و می گوییم :

از شمار دو چشم یک تن کم و از شمار خرد ، هزاران بیش

…………………………………………….

ر.ك: چشم و چراغ مرجعیت ، مركز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم ، ص 192 .