آیت الله سید حسین موسوی كرمانی می گوید:
روش تدریس آقای بروجردی مثل روش شیخ حرعاملی در وسائل الشیعه بود،یعنی مسأله را از ریشه بحث می کرد؛ ابتدا،آیات را ذکر می کرد وسپس روایات را بحث می کرد وبعد استدلال می کرد واین گونه نبود که فقط نظرات علمای دیگر را مطرح کند.آقای بروجردی فرمودند:
«من 30 سال در بروجرد درباره ی نواقص کتاب «وسایل الشیعه»تحقیق کردم ونواقص آن را برطرف ساختم».
آیت الله بروجردی در علم رجال چنان مسلّط بود که هنگام صحبت از راویان،خیال می کردیم،عمری با آن ها زیسته است واز ابتدای تولد تا مرگشان با آن ها همراه بوده است.خیلی مسلّط بودند نسبت به طرز زندگی مردم در صدر اسلام وعصر ائمه مسلّط بودند.
روزی آیت الله العظمی بروجردی در درسش از یکی از رجال حدیث تعریف کرد،طلبه ای اشکال کرد که او سنی است.آقای بروجردی فرمود: «نه؛روایان در آن موقع آزاد نبودند،آن ها در میان افرادی زندگی می کردند که اکثرشان سنی بودند و او مجبور بود طوری رفتار کند که نفهمند شیعه است،تابتواند احادیث را حفظ کند.
روزی ساعت 7صبح،بنده وچند نفر از اهل علم در خدمت ایشان بودیم وبحث علمی را شروع کردیم.یک دفعه به ساعت نگاه کردم ودیدم ساعت 10است.به ایشان گفتم که«حضرت عالی خسته شدید».تبسّمی کردند وگفتند که «خودت خسته شدی.من اگر 24ساعته مشغول درس ومطالعه باشم،خسته نمی شوم.من وقتی از درس وبحث دور می شوم ومی روم در اتاق بیرونی وبا مردم صحبت می کنم»،خسته می شوم وبرای رفع خستگی،بر می گردم به کتاب خانه ودو ساعت مطالعه می کنم.ایشان فرمودند که «من در شبانه روز،18 ساعت را به درس و مطالعه می پردازم».
………………………………………….
خاطرات آیت الله سید حسین موسوی كرمانی ،چاپ مركز اسناد انقلاب اسلامی،ص83.