مسأله 1224- كسی كه نماز احتیاط بر او واجب است، بعد از سلام نماز، باید فوراً نیت نماز احتیاط كند و تكبیر بگوید و حمد را بخواند و به ركوع رود و دو سجده نماید، پس اگر یك ركعت نماز احتیاط بر او واجب است، بعد از دو سجده تشهّد بخواند و سلام دهد، و اگر دو ركعت نماز احتیاط بر او واجب است، بعد از دو سجده یك ركعت دیگر مثل ركعت اوّل به جا آورد و بعد از تشهّد سلام دهد.
مسأله 1225- نماز احتیاط سوره و قنوت ندارد، و باید آن را آهسته بخوانند و نیت آن را به زبان نیاورد، و احتیاط واجب آن است كه «بسم الله» آن را هم آهسته بگویند.
مسأله 1226- اگر پیش از خواندن نماز احتیاط بفهمد نمازی را كه خوانده درست بوده، لازم نیست نماز احتیاط را بخواند، و اگر در بین نماز احتیاط بفهمد، لازم نیست آن را تمام نماید.
مسأله 1227- اگر پیش از خواندن نماز احتیاط بفهمد كه ركعتهای نمازش كم بوده، چنانچه كاری كه نماز را باطل می‌كند انجام نداده، باید آنچه از نماز نخوانده بخواند و برای سلام بیجا دو سجدۀ سهو بنماید؛ و اگر كاری كه نماز را باطل می‌كند انجام داده ـ مثلاً پشت به قبله كرده ـ باید نماز را دوباره به جا آورد.
مسأله 1228- اگر بعد از نماز احتیاط بفهمد كسری نمازش به مقدار نماز احتیاط بوده ـ مثلاً در شك بین سه و چهار، یك ركعت نماز احتیاط بخواند، بعد بفهمد نماز را سه ركعت خوانده ـ نمازش صحیح است.
مسأله 1229- اگر بعد از خواندن نماز احتیاط بفهمد كسری نماز كمتر از نماز احتیاط بوده ـ مثلاً در شك بین دو و چهار، دو ركعت نماز احتیاط بخواند، بعد بفهمد نماز را سه ركعت خوانده ـ باید نماز را دوباره بخواند.
مسأله 1230- اگر بعد از خواندن نماز احتیاط بفهمد كسری نماز بیشتر از نماز احتیاط بوده، مثلاً در شك بین سه و چهار یك ركعت نماز احتیاط بخواند، بعد بفهمد نماز را دو ركعت خوانده، چنانچه بعد از نماز احتیاط كاری كه نماز را باطل می‌كند انجام داده ـ مثلاً پشت به قبله كرده ـ باید نماز را دوباره بخواند؛ و اگر كاری كه نماز را باطل می‌كند انجام نداده، باید دو ركعت كسری نمازش را به جا آورد و نماز را هم دوباره بخواند.
مسأله 1231- اگر بین دو و سه و چهار شك كند و بعد از خواندن دو ركعت نماز احتیاط ایستاده، یادش بیاید كه نماز را دو ركعت خوانده، لازم نیست دو ركعت نماز احتیاط نشسته را بخواند.
مسأله 1232- اگر بین سه، و چهار شك كند و موقعی كه دو ركعت نماز احتیاط نشسته یا یك ركعت ایستاده را می‌خواند، یادش بیاید كه نماز را سه ركعت خوانده، باید نماز احتیاط را تمام كند و بنابر احتیاط واجب نماز را دوباره بخواند.
مسأله 1233- اگر بین دو و سه و چهار شك كند، و موقعی كه دو ركعت نماز احتیاط ایستاده را می‌خواند پیش از ركوع ركعت دوم یادش بیاید كه نمازش را سه ركعت خوانده، باید بنشیند و نماز احتیاط را یك ركعتی تمام كند و بنابراحتیاط واجب نماز را دوباره بخواند.
مسأله 1234- اگر در بین نماز احتیاط بفهمد كسری نمازش بیشتر یا كمتر از نماز احتیاط بوده، چنانچه نتواند نماز احتیاط را مطابق كسری نمازش تمام كند، باید آن را رها كند و كسری نماز را به جا آورد، و بنابر احتیاط واجب نماز را دوباره بخواند؛ مثلاً در شك بین سه و چهار، اگر موقعی كه دو ركعت نماز احتیاط ایستاده را می‌خواند، یادش بیاید كه نماز را دو ركعت خوانده، چون نمی‌تواند دو ركعت نشسته را به جای دو ركعت ایستاده حساب كند، باید نماز احتیاط نشسته را رها كند و دو ركعت كسری نمازش را بخواند، و احتیاطاً نماز را هم دوباره به جا آورد.
مسأله 1235- اگر شك كند نماز احتیاطی را كه بر او واجب بوده به جا آورده یا نه، چنانچه وقت نماز گذشته به شك خود اعتنا نكند، و اگر وقت دارد در صورتی كه مشغول كار دیگری نشده و از جای نماز برنخاسته و كاری هم مثل روگرداندن از قبله كه نماز را باطل می‌كند انجام نداده، باید نماز احتیاط را بخواند؛ و اگر مشغول كار دیگری شده، یا كاری كه نماز را باطل می‌كند به جا آورده، یا بین نماز و شك او زیاد طول كشیده، احتیاط واجب آن است كه نماز احتیاط را به جا آورد و نماز را هم دوباره بخواند.
مسأله 1236- اگر در نماز احتیاط ركنی را زیاد كند، یا مثلاً به جای یك ركعت دو ركعت بخواند، نماز احتیاط باطل می‌شود، و باید دوباره نماز احتیاط و اصل نماز را بخواند.
مسأله 1237- موقعی كه مشغول نماز احتیاط است، اگر در یكی از كارهای آن شك كند، چنانچه محل آن نگذشته باید به جا آورد، و اگر محلش گذشته باید به شك خود اعتنا نكند؛ مثلاً اگر شك كند كه حمد خوانده یا نه، چنانچه به ركوع نرفته باید بخواند، و اگر به ركوع رفته باید به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 1238- اگر در شمارۀ ركعتهای نماز احتیاط شك كند، چنانچه طرفِ بیشترِ شك نماز را باطل می‌كند، باید بنا را بر كمتر بگذارد، و اگر طرف بیشتر شك نماز را باطل نمی‌كند، باید بنا را بر بیشتر بگذارد، مثلاً موقعی كه مشغول خواندن دو ركعت نماز احتیاط است، اگر شك كند كه دو ركعت خوانده یا سه ركعت، چون طرف بیشتر شك نماز را باطل می‌كند، باید بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده، و اگر شك كند كه یك ركعت خوانده یا دو ركعت، چون طرف بیشتر شك نماز را باطل نمی‌كند، باید بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است.
مسأله 1239- اگر در نماز احتیاط چیزی كه ركن نیست سهواً كم یا زیاد شود، سجده سهو ندارد.
مسأله 1240- اگر بعد از سلام نماز احتیاط شك كند كه یكی از اجزاء یا شرائط آن را به جا آورده یا نه، به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 1241- اگر در نماز احتیاط، تشهّد یا یك سجده را فراموش كند، احتیاط واجب آن است كه بعد از سلام نماز آن را قضا نماید.
مسأله 1242- اگر نماز احتیاط و قضای یك سجده یا قضای یك تشهّد یا دو سجدۀ سهو بر او واجب شود، باید اوّل نماز احتیاط را به جا آورد.
مسأله 1243- حكم گمان در نماز مثل حكم یقین است، مثلاً اگر انسان گمان دارد كه نماز را چهار ركعت خوانده، نباید نماز احتیاط بخواند، و اگر گمان دارد ركوع كرده، نباید آن را به جا آورد، و اگر گمان دارد حمد را نخوانده، چنانچه به ركوع نرفته باید بخواند، اگر به ركوع رفته نمازش صحیح است.
مسأله 1244- حكم شك و سهو و گمان در نمازهای واجب یومیه و نمازهای واجب دیگر فرق ندارد، مثلاً اگر در نماز آیات شك كند كه یك ركعت خوانده یا دو ركعت، چون شك او در نماز دو ركعتی است، نمازش باطل می‌شود.