نماز مهمترین اعمال دینی است كه اگر قبول درگاه خداوند عالم شود، عبادتهای دیگر هم قبول می‌شود، و اگر پذیرفته نشود اعمال دیگر هم قبول نمی‌شود. و همانطور كه اگر انسان در هر شبانه روز پنج نوبت در نهر آبی شست و شو كند، چرك در بدنش نمی‌ماند، نمازهای پنجگانه هم انسان را از گناهان پاك می‌كنند.
و سزاوار است كه انسان نماز را در اوّل وقت بخواند، و كسی كه نماز را پست و سبك شمارد، مانند كسی است كه نماز نمی‌خواند، پیغمبر اكرم (ص) فرمود: «كسی كه به نماز اهمیت ندهد و آن را سبك شمارد، سزاوار عذاب آخرت است».
روزی حضرت در مسجد تشریف داشتند، مردی وارد و مشغول نماز شد و ركوع و سجودش را كاملاً به جا نیاورد، حضرت فرمودند: «اگر این مرد در حالی كه نمازش این طور است از دنیا برود، به دین من از دنیا نرفته است».
پس انسـان بایـد مواظب باشد كه به عجله و شتابـزدگی نمـاز نخوانـد، و در حال نماز به یاد خدا و با خضوع و خشوع و وقار باشـد، و متـوجّـه باشد كه با چـه كسـی سخـن می‌گویـد، و خـود را در مقـابل عظـمت و بـزرگی خداونـد عالـم بسیـار پست و ناچیز ببیند، و اگر انسان در موقـع نماز كاملاً به این مطلب توجّه كند از خود بی خبر می‌شود، چنانكه درحـال نماز تیر را از پای مبارك امیرالمؤمنین(ع)بیرون كشیدند و آن حضرت متوجه نشدند.
و نیز باید نمازگزار توبه و استغفار نماید، و گناهانی كه مانع قبول شدن نماز است ـ مانند حسد، كبر، غیبت، خوردن حرام، آشامیدن مسكرات و ندادن خمس و زكات بلكه هر معصیتی را ـ ترك كند.
و همچنین سزاوار است كارهایی كه ثواب نماز را كم می‌كند به جا نیاورد، مثلاً در حال خواب آلودگی و خودداری از بول به نماز نایستد، و در موقع نماز به آسمان نگاه نكند، و نیز كارهایی كه ثواب نماز را زیاد می‌كند به جا آورد، مثلاً انگشتری عقیق به دست كند و لباس پاكیزه بپوشد و شانه و مسواك كند و خود را خوشبو نماید.