سیزدهم شوال 1380 قمری برابر با دهم فروردین 1340 شمسی ، ستارهای درخشان از آسمان علم و عمل، سیادت و مرجعیت به ظاهر رو به خاموشی نهاده اما شعاع پر نور آن ، پس از چند دهه همچنان در حال پرتوافشانی است .
حضرت آیت الله العظمی بروجردی اعلی الله مقامه در اواخر ماه صفر 1292 قمری چشم به جهان گشود و پس از سالها تحصیل علم و تدریس در مقاطع مهم و مختلف حوزههای علمیه در بروجرد ، اصفهان و نجف اشرف و قم ، به توصیه و اصرار بزرگان و اساطین همعصر خود ، زعامت عامه و مطلقه حوزههای علمیه و پیشوایی مسلمانان و شیعیان جهان را بر عهده گرفت و پس از سالها مجاهدت خالصانه ، صدها شاگرد فرهیخته تربیت كردند كه هر كدام منشأ خیر و بركت فراوان و عدهای از آنان از مراجع تقلید محسوب میشوند . احیا و تثبیت حوزهی علمیه قم ، راه اندازی صدها مدرسه علمیه و مؤسسات علمی ، فرهنگی و خیریه در داخل و خارج از كشور و … از دیگر بركات وجودی این فرزند صالح زهرای اطهر علیها السلام است .
سال 1380 قمری ، عام الحزن شیعیان جهان خصوصاً حوزههای علمیه در قرن حاضر محسوب میشود .
روز رحلت این مرجع عظیم الشأن حقاً ، روزی تلخ و فراموش نشدنی است ؛ اما از آن جا كه اراده حق تعالی بر این است كه زمین از حجت خدا خالی نمانده ، شاگردان و دست پروردگان آن مرجع الهی ، به حق و شایستگی تمام ، راه پر بار ایشان را ادامه دادند . فرزندان و نوادگان صالح ایشان هم ، بحمدالله هم اكنون از مدرسان و فعالان حوزه علمیه قم هستند و با سرپرستی و هدایت بیت شریف و مؤسسات فرهنگی متعدد بجا مانده از آن حضرت ، نام و یاد ایشان را جاودانه كردهاند . این كلمه طیبه به لطف و كرم الهی ، سالها و بلكه قرنها در حال فیض و افاضه بوده خواهد بود ، چرا كه :
(ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السّماءِ * تُؤْتي أُكُلَها كُلّ حينٍ بِإِذْنِ رَبِّها
«سوره ابراهیم : 24 و 25 »)