مقصد اول در مستحبّات قبل از حرام و در حال احرام و بعد از آنست و مکروهات احرام بدان که مستحبّ است در وقت اراده به احرام مهیّا شدن از برای احرام به تنظیف بدن و گرفتن ناخن و شارب و ازالۀ موی زیر بغل و موی عانه بنوره و غسل احرام و اگر بعد از غسل بپوشد یا بخورد چیزی را که از برای محرم جایز(1)نیست مستحب است اعادۀ غسل و جایز است مقدّم داشتن غسل بر میقات هر گاه بترسد که آب در میقات نیابد و اگر مقدّم داشت و بعد از آن آب در میقات یافت مستحبّ است اعادۀ آن و اگر اوّل روز غسل کند از برای شب کافی(2)است و هم چنين عكس و اگر حدث اصغر واقع شود اعادۀ(3)آن نماید و چون غسل کند این دعا را بخواند«بِسْمِ اللهِ وبِاللهِ اللهم اجعله لي نورا و طَهوُرا و حرزا و امنا من کل خوف و شفاء من كل داء و سقم اللهم طهرني و طهر قلبي و اشرح لي صدري و اجر علي لساني محبتك و مدحتك و الثناء عليك فانه لا قوة لي الا بك و قد علمت ان قوام ديني التسليم لك و الاتباع لسنة نبيك صلواتك عليه و اله و چون جامۀ احرام بپوشد یکی را لنگ کند و دیگری را ردا کند وبگوید «اَلْحَمْدُ للّهِِ الّذِي رَزَقَنِي مَا اُواري بِهِ عَوْرَتي، وَ اُؤَدّي فِيْهِ فَرْضِي، وَ أعْبُدُ فِيْهِ رَبّي، وَ أنْتَهِي فِيْهِ إلى ما أمَرَنِي، اَلْحَمْدُ للّهِِ الّذِي قَصَدْتُهُ فَبَلّغَنِي، وَ أردْتُهُ فَأعانَنِي وَ قَبِلَنِي وَ لَمْ يَقْطَعْ بِي، وَ وَجْهَهُ أرَدْتُ فَسَلّمَنِي فَهُوَ حِصْنِي وَ كَهْفِي وَ حِرْزِي وَ ظَهْرِي وَ مَلاذِي وَ رَجائي وَ مَنْجايَ وَ ذُخْرِي وَ عُدّتِي في شِدّتِي وَ رَخائِي».
و مستحب است که احرام را عقب فریضۀ ظهر واقع سازد و اگر نباشد فریضۀ دیگر و اگر نباشد عقب نماز قضائی واقع سازد و اگر نماز قضا نداشته باشد عقب شش رکعت نماز و اقّل آن دو رکعت است در رکعت اوّل بعد از حمد توحید و در ثانی سورۀ جحد بخواند و چون از نماز فارغ شود و بخواهد نیّت احرام کند حمد و ثنای الهی نماید و صلوات بر محمّد و آل محمّد بفرستد و این دعا را بخواند «أللّهُمّ إنّي أسْأَلُكَ أنْ تَجْعَلَنِي مِمّنِ اسْتَجابَ لَكَ، وَ آمَنَ بِوَعْدِكَ، وَ اتّبَعَ أمْرَكَ، فَاِنّي عَبْدُكَ، وَ في قَبْضَتِكَ، لا اُوْقى إلاّ ما وَقيتَ، وَ لا آخذ إلاّ ما أعْطَيْتَ، وَقَدْ ذَكَرْتَ الْحَجّ، فَأسْألُكَ أنْ تَعْزِمَ لِي عَلَيْهِ عَلى كِتابِكَ، وَ سُنّةِ نَبِيّكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِه، وَتُقَوّيَنِي عَلى ما ضَعُفْتُ، وَ تُسَلّمَ لِي مَناسكي في يُسْرٍ مِنْكَ وَ عافِيَةٍ، وَ اجْعَلْنِي مِنْ وَفْدِكَ الّذي رَضِيتَ وَ ارْتَضَيْتَ وَ سَمّيْتَ وَ كَتَبْتَ. أللّهُمّ إنّي خَرَجْت مِنْ شُقّةٍ بَعيدَةٍ، وَ أنْفَقْتُ مالِي ابْتِغاءَ مَرْضاتِكَ. أللّهُمّ فَتَمّمْ لِي حَجّتِي وَ عُمْرَتِي. أللّهُمّ إنّي اُريْدُ التّمَتّعَ بِالْعُمْرَةِ إلَى الْحَجّ عَلى كِتابِكَ، وَ سُنّةِ نَبِيّكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، فَاِنْ عَرَضَ لِي عارِضٌ يَحْبِسُنِي، فَخَلّنِي حَيْثُ حَبَسْتَنِي بِقَدَرِكَ الّذي قَدّرْتَ عَلَيّ. أللّهُمّ إنْ لَمْ تَكُنْ حَجّةً فَعُمْرَةً، أحْرم لَكَ شَعْرِي وَ بَشَرِي وَ لَحْمِي وَ دَمِي وَ عِظامِي وَ مُخّي وَعَصَبِي مِنَ النّساءِ وَ الثّيابِ وَ الطّيْبِ، أبْتَغِي بِذلِكَ وَجْهَكَ وَ الدارَ الْآخِرَةَ».
وچون نیّت احرام کند سنّت است که تلفّظ به آن کند و مقارن نیّت بگوید
«لَبّيْكَ، اللّهُمّ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ لا شَرِيكَ لَكَ لَبّيْكَ اِنّ الْحَمْدَ وَ النّعْمَةَ لَكَ وَ الْمُلْكَ، لا شَرِيكَ لَكَ لَبّيْك».
«لَبّيْكَ (4)ذَا الْمَعارِج لَبّيْكَ، لَبّيْكَ داعياً إلى دارِ السّلامِ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ غَفّارَ الذّنُوبِ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ أهْلَ الْتَلْبِيَةِ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ ذَا الجَلالِ وَ الْاِكْرامِ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ تُبْدِئُ وَ الْمَعادُ إلَيْكَ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ تَسْتَغنِيْ و يُفْتَقَرُ إلَيْكَ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ مَرْغُوباً وَ مَرْهُوباً إلَيْكَ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ إلهَ الْحَقّ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ ذَا النّعْماءِ وَ الْفَضْلِ الْحَسَنِ الْجَمَيلِ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ كَشّافَ الْكُرَبِ الْعِظامِ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدَيْكَ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ يا كَرِيمُ لَبّيْكَ».و مستحب است(5) كه اين فقرات را نيز بخواند «لَبّيْكَ، أتَقَرّبُ إلَيْكَ بِمُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ(6)بِحَجّةٍ و عُمْرَةٍ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ وَ هذِهِ عُمْرَةُ مُتْعَةٍ إلىَ الْحَجّ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ أهْلَ التّلْبِيَةِ لَبّيْكَ، لَبّيْكَ تَلْبِيَةً تَمامُها وَ بَلاغُهاعَلَيْكَ».
و سنت است بلند گفتن تلبیه اگر مرد باشد و مکرّر گفتن و وقت بیدار شدن از خواب و عقب هر نماز واجب و سنّت و وقتی که بر شتر سوار شود و شتر بر خیزد و وقتی که به سواره برسد و وقتی که بر تلّی بالا رود یا بسراشیبی پائین آید و در سحرها بسیار بگوید هر چند جنب یا حایض باشد و تلبیه را قطع نمی کند در عمرۀ تمتّع تا آنکه خانه های مکّه را به بیند و در حجّ تمتّع تا پیشین روز عرفه و بدانکه مکروهست احرام در جامۀ سیاه بلکه بعضی مطلق رنگ را گفته اند لکن ظاهر بعضی اخبار معتبره عدم کراهت رخت سبز است و مکروه است که بخوابد در رختخواب سیاه و بربالش سیاه و در رخت چرک و اگر در احرام چرک شده بهتر آنست که نشوید تا محل شود و احوط ترک استعمال حنّا است به قصد زينت بلکه مطلقاً و اولی ترک استعمال آنست قبل از احرام هر گاه اثر آن باقی بماند تا حال احرام و مکروه است دخول حمّام و سائیدن بدن و لبیّک گفتن در جواب کسی که او را آواز کند و شستن بدن به آب سرد و مبالغه در مسواک کردن و سائیدن رو و مصارعه یعنی کشتي گرفتن و احوط ترک استعمال ریاحین است بلکه قوی(7) است و بعضی الحاق فرموده اند شستن سر بسدر و خطمی.
……………………………………………………………………………………………………………………..
1- یا استعمال طیب کند ح طبا مدّظلّه
2- اولی آنست که اقتصار کند در اکتفا به غسل اوّ ل روز برای روز و به غسل اوّل شب برای شب ح طبا مدظلّه.
3- در غير نوم از احداث ديگر اعاده كند به رجاء مطلوبيت ح طبا مدظله
4- تلبیات مستحبّه از لبیک ذالمعارج است تا آخر وامّا ما قبل آن پس واجب است و به آن احرام منعقد می شود و احوط گفتن یک لبیک دیگر است بعد از لاشریک لک قبل از لبیّک ذالمعارج ح طبا مدّظله .
5- معلوم نیست بلی برجاء استحباب ضرر ندارد ح طبا مدّظله
6- گفتن بحجّة او عمرة بنحو تردید مشکل است پس این فقره را ترک کند یا آنکه در احرام عمره بگوید لبیک بعمرة لبیک و در احرام حجّ بگوید لبیّک بحجّة لبیک ح طبا مدظله
7 – قوه معلوم نیست. ح طباطبا مدّظلّه